campus Sint-Augustinus - route 226
campus Sint-Vincentius - route 151
Wat komt er kijken bij een onderzoek of diagnose op de intensieve zorg?
Het overgrote deel van het werk op intensieve zorg bestaat uit de nauwlettende bewaking van de gezondheidstoestand van de patiënten en de zorg voor een optimale behandeling. Daarom doen we dagelijks onderzoeken van bijvoorbeeld bloed en urine. Daarnaast zijn er geregeld ook andere zeer gespecialiseerde onderzoeken nodig. Denk bijvoorbeeld aan kijkonderzoeken van de maag, darm of longen of spier- of hersenonderzoek. De dienst intensieve zorg kan daarvoor binnen GZA Ziekenhuizen beroep doen op hoogtechnologische apparatuur, waaronder:
Een CT-scan of computertomografie maakt via röntgenstraling driedimensionale beelden van alle gewenste lichaamsdelen en organen. Een angiografie is een afbeelding van de bloedvaten – bijvoorbeeld van de halsvaten, de onderste ledematen of de nieren. Angiografieën kunnen we enkel maken op campus Sint-Augustinus.
Via een NMR-scan krijgen we gedetailleerde beelden van binnen in het lichaam. NMR werkt met een sterk magnetisch veld en radiogolven (Nucleaire Magnetische Resonantie).
Met een kleurenechografie via een probe op de borstkas of slokdarmsonde kunnen we de structuur van het hart en de bloedstroom binnen het hart gedetailleerd in beeld brengen.
Wanneer hartspecialisten vermoeden dat er sprake is van vernauwing van de kransslagaders (de bloedvaten die de hartspier van bloed voorzien), dan zullen zij een coronarografie voorstellen. Dit is een inwendig hartonderzoek waarbij dunne buisjes (katheters) via de pols of de lies naar binnen geschoven worden om zo de kransslagaders in beeld te brengen en eventuele vernauwingen of afsluitingen op te sporen. Coronarografieën gebeuren enkel op campus Sint-Augustinus.
Een EEG (elektro-encefalogram) is een onderzoek waarbij een opname wordt gemaakt van variaties in de elektrische activiteit van de hersenen op verschillende regionen van het hoofd. Deze elektrische activiteit wordt gegenereerd door de zenuwcellen in de hersenen.
Bij een bronchoscopie gaat de arts een dunne slang of bronchoscoop via de mond (of soms ook via de neus) inbrengen in de luchtwegen. Aan het einde van de slang bevindt zich een lens of een kleine camera waarmee de longarts uw luchtwegen kan bekijken. Via een klein werkkanaal kunnen er ook slijmen worden opgezogen, kan er gespoeld worden in een bepaald deel van de long en kunnen kleine stukjes longweefsel of biopten worden genomen.