Mond-, kaak- en aangezichtschirurgie (MKA): Onderzoek en diagnose

We stellen een diagnose aan de hand van een breed scala van de meest moderne onderzoekstechnieken die in ons ziekenhuis of op onze dienst ter beschikking zijn. Patiënten worden dikwijls doorverwezen door een specialist of een tandarts. Dan is de diagnose dikwijls al vastgesteld en krijgt de patiënt radiografieën mee. Vaak zijn bijkomende onderzoeken nog wel noodzakelijk. Dan gaat het bijvoorbeeld om:

OPG (orthopantomogram)

Dit is een röntgenfoto van de volledige kaak (dus ook de kaakgewrichten) waarop ook alle tanden te zien zijn.
 

TELE (teleradiografie)

Dit is een radiologisch onderzoek waarbij we röntgenfoto’s nemen van het aangezicht vanuit vooraanzicht en zijaanzicht.
 

CT-scan

Een CT-onderzoek is een radiologisch onderzoek waarbij we delen van het lichaam in beeld brengen door middel van een CT-scanner. Een CT-scanner, soms ook wel "CAT-scanner", "CT" of gewoon "scanner" genoemd, bestaat uit twee delen: een horizontale tafel en een grote ring. Tijdens een CT-onderzoek wordt de patiënt op deze tafel gepositioneerd en schuift hij samen met deze tafel door de ring. In deze grote ring zitten de zenders van de röntgenstralen en aan de andere kant zitten de ontvangers. Dit geheel draait rond de patiënt terwijl de patiënt door de CT schuift. De computer zet al die gemeten informatie vervolgens om in verschillende doorsnedes van het gescande lichaamsdeel. Om het contrast tussen de verschillende weefsels te vergroten dienen we vaak een jodiumhoudend contrastmiddel toe.
 

Cone beam CT-scan

Een Cone Beam CT-scan werkt volgens hetzelfde principe als een klassieke CT-scan. Het grote verschil ligt daarin dat men met een Cone Beam CT-scan driedimensionale beelden kan maken van het lichaam. De patiënt kan met deze methode zittend onderzocht worden. De stralingsdosis is bij dit onderzoek ook veel lager dan bij een klassieke CT-scan.
 

MRI-scan

MRI (of NMR/KST) is een beeldvormingsmethode om doorsneefoto’s te maken van het menselijk lichaam in elke gewenste richting. Bij het onderzoek wordt geen gebruik gemaakt van röntgenstralen, maar van een sterke magneet in een grote brede ring waarin korte onschadelijke radiogolven worden uitgestuurd, die in het lichaam bepaalde signalen opwekken. Deze worden door antennes rond het te onderzoeken lichaamsdeel opgevangen en worden verwerkt tot beelden.