Plastische, esthetische en reconstructieve heelkunde: Behandelingen

Met de jaren vermindert de elasticiteit van de huid: je oogleden gaan wat afhangen en/of je hebt voortdurend wallen of donkere kringen onder je ogen die je een vermoeide uitstraling geven. Of mogelijk zitten lichtjes afhangende oogleden in de familie. In ernstigere gevallen hangt de huid van het bovenste ooglid voor je pupil waardoor je zicht vermindert. Ooglidcorrectie kan in dergelijke gevallen een esthetische of fysiek noodzakelijk oplossing zijn.

Bij een ooglidcorrectie halen we huid onder of boven het oog weg. Een correctie van de bovenste oogleden (upper-blefaroplastie) kan een oplossing zijn voor een droevige blik, verkleinde ogen, een verkleind gezichtsveld of steeds vermoeide ogen. Correctie van de onderste oogleden (lower-blefaroplastie) helpt als je last hebt van verslapte huid onder de ogen, een vermoeide uitstraling of wallen of donkere kringen onder de ogen.

Via een neuscorrectie (rhinoplastiek) kunnen plastisch chirurgen de neus verkleinen, vergroten, de vorm van de neusrug of het -puntje veranderen, de ruimte tussen de neusgaten versmallen of het neusschot rechtzetten.

Dit kan chirurgie om esthetische redenen zijn, of om de gevolgen van een ongeval of een geboorteafwijking te corrigeren. Ook kan neuscorrectie soms ademhalingsproblemen verhelpen. De heelkundige ingreep gebeurt meestal onder volledige verdoving, waarna je een nachtje in het ziekenhuis zal verblijven.

Afstaande oren (ook wel ‘flaporen’) veroorzaken vaak schaamte. Vooral kinderen worden wel eens gepest door hun leeftijdsgenoten omdat ze flaporen hebben. Vanaf de leeftijd van zes jaar – voor het pesten begint – komen kinderen in aanmerking voor een oorcorrectie. Volwassenen kiezen voor een oorcorrectie na bijvoorbeeld een verandering van haarsnit of na een chemo-therapiekuur waarbij het haar uitgevallen is en afstaande oren plots zichtbaar worden.

Bij kinderen gebeurt de ingreep onder algemene narcose. Bij volwassenen volstaat meestal een lokale verdoving, tenzij anders gewenst. De ingreep bestaat uit het hermodelleren van de kraakbenige oorschelp via een sneetje achter het oor. Dit is achteraf niet zichtbaar.

Met de jaren wordt de huid droger, dunner en minder elastisch. Intensieve en langdurige blootstelling aan zonlicht en zwaar roken kunnen dat verouderingsproces versnellen. Bij een facelift liften we de wangen en de huid van de hals. Hiervoor is een snede van zo’n tien centimeter nodig die met de haarlijn mee achter het oor langsgaat en voor het oor langsloopt tot aan de slaap. Bij een halslift wordt enkel de huid in de hals (en in eventueel onderliggende structuren) gelift. Dit gebeurt via een kleinere snede achter het oor. Een halslift verbetert de kaaklijn, maar heeft geen effect op de rest van het gezicht.

Een facelift of halslift maakt het verouderingsproces van de huid deels ongedaan, maar het stopt het verdere verouderingsproces niet.

Borsten bestaan vooral uit een combinatie van (vrij stevig/hard) klier- en (zachter en soepeler) vetweefsel. In de loop der jaren beïnvloeden gewichtsveranderingen het vetweefsel, terwijl het klierweefsel bijvoorbeeld verandert tijdens de puberteit, zwangerschap, borstvoeding en na de menopauze om uiteindelijk deels plaats te maken voor vetweefsel. Daardoor worden de borsten wat slapper en gaan ze mede door de zwaartekracht meer hangen. In de borst zelf zit er geen spierweefsel dus oefeningen om de borsten te vergroten of een vorm te verbeteren hebben geen zin. Net zo min als massages, crèmes of douches met koud water of andere hulpmiddelen. De enige manier om een doorhangende borst opnieuw te verstevigen is een borstlift. Bij een borstlift boetseren we de borstklier in de gewenste vorm om deze vervolgens vast te maken aan de borstspier. Overtollige huid nemen we weg en we zetten de tepel hoger.

Bij een borstverkleining nemen we klierweefsel en overtollige huid weg. Daarnaast liften en verkleinen we de tepel gelift meestal. De borstklier brengen we in de gewenste vorm vast aan de borstspier.

Bij een borstvergroting brengen we een borstprothese in via de tepel of borstplooi – vaak via de borstplooi onderaan. Daarvoor is een snede in de huid nodig van zo’n 4 à 5 cm. De borstprothese of implant plaatsen we voor of achter de borstspier, afhankelijk van de bestaande situatie, het volume, de stevigheid en de persoonlijke wens van de patiënt.

Met ouder te worden verliest de huid haar elasticiteit en wordt de buikwand slapper. Ook lichaamsbouw en -gewicht en eventuele zwangerschappen met uitrekken van de rechte buikwandspieren beïnvloeden de buikvorm. Bij mensen die erg dik zijn en vervolgens sterk vermageren kan er zelfs een "vetschort" ontstaan waarbij de uitgerekte huid en onderhuids vetweefsel als een soort schort aan de onderbuik hangt. Schaamte (en geen passende kleren kunnen vinden, aangesproken worden op zwangerschap ...) kan een reden zijn om een buikcorrectie te laten uitvoeren, maar sommige patiënten ondervinden ook rug- of hygiëneproblemen.

Een buikwandcorrectie als "vermageringskuur" is geen optie. Wie een buikwandcorrectie wenst moet eerst een normaal gewicht bereiken en in goede lichamelijke conditie zijn.

Met ouder te worden verliest de huid haar elasticiteit. Maar ook na extreem vermageren of een zwangerschap kan er overtollige en verslapte huid aan de dijen of achterkant van de bovenarm ontstaan. Sporten kan de dijen of armen er weer steviger doen uitzien, maar verbetert de verslapping van de huid niet. Meestal is de enige oplossing de overtollige huid weg te nemen. Soms wordt eerst een liposuctie verricht.

Bij een lift van het bovenste derde van de bovenbenen, kunnen we dit corrigeren via een dijlift met een horizontaal litteken in de liesstreek. Is er huid- en vetoverschot in het middelste en onderste derde van het bovenbeen, dan is er vaak een bijkomend verticaal litteken nodig om de overschotten te verwijderen. De ingreep gebeurt onder een algemene verdoving.

Met ouder te worden verliest de huid haar elasticiteit. Maar ook na extreem vermageren of een zwangerschap kan er overtollige en verslapte huid aan de dijen of achterkant van de bovenarm ontstaan. Sporten kan de dijen of armen er weer steviger doen uitzien, maar verbetert de verslapping van de huid niet. Meestal is de enige oplossing de overtollige huid weg te nemen. Soms wordt eerst een liposuctie verricht. Bij een echte armlift loopt het litteken van de oksel tot aan de elleboog aan de binnenkant van de bovenarm. Het litteken is nog wel zichtbaar als je een t-shirt draagt.

De hoeveelheid vet verminderen op bijvoorbeeld heupen en billen (bij vrouwen) en de buik (mannen) is lastig. Sporten of minder eten levert vaak te weinig resultaat op. Via liposuctie kunnen we onderhuids vet wegzuigen in kin, wangen en hals, de buik, bovenarmen, borsten, dijen, knieën, billen, kuiten of enkels.

Toch is liposuctie geen manier om te vermageren of om je gewicht op peil te houden. Het is dus geen onderdeel van de behandeling van zwaarlijvigheid of obesitas. Bij een liposuctie zuigen we via kleine steekgaatjes (verstopt in de lichaamsplooien) en een vacuüm-zuigslang onderhuids vetweefsel weg. Daarbij wordt het te verwijderen vetweefsel eerst via een klein sneetje verdund met een waterige oplossing om het vervolgens makkelijker te kunnen verwijderen. De meeste vetcellen kunnen zich niet herstellen, wat de kans op nieuwe vetophopingen vermindert.

Bij sommige vrouwen zijn de kleine schaamlippen groter dan de grote schaamlippen. Dit kan naast een esthetische hinder ook last veroorzaken bij fietsen, sporten, dragen van strakke kledij of bij het vrijen. Een schaamlipverkleining kan in deze gevallen een oplossing bieden. De ingreep kan onder plaatselijke verdoving gebeuren op de praktijk of met een algemene narcose in het ziekenhuis.

De grootte van de aangepaste schaamlippen bepalen we samen met jou, zonder de biologische functie van de schaamlippen in het gedrang te brengen. We vermijden over-correctie en valse verwachtingen: psychologische en relationele problemen worden niet beter na een schaamlipcorrectie.

Reconstructieve chirurgie helpt patiënten met geboorteafwijkingen (zoals een hazenlip, aangeboren hand- of voetafwijkingen), maar ook mensen die door kanker of een andere ziekte een deel van hun lichaam zijn kwijtgeraakt. Soms gebeurt zo’n operatie direct nadat een tumor verwijderd is, soms ook pas maanden of jaren na de genezing. Denk hierbij bijvoorbeeld aan borstreconstructies na een borstamputatie in het oncologisch centrum. Of hersteloperaties nadat een kaakchirurg een tumor in de onderkaak verwijderde. Plastisch chirurgen zorgen dan voor een herstel van de onderliggende structuren (botten, pezen en bloedvaten) en een zo mooi mogelijke aanpassing en hechting van de huid.

Bij het verwijderen van huidtumoren spelen plastisch chirurgen vooral een rol wanneer het gaat om tumoren in het gezicht of op plaatsen waar na verwijdering van een grote tumor de huid niet meer in een keer gesloten kan worden.

Daarbij kan het gaan om kwaadaardige tumoren van de huid zoals het melanoom, het basaalcelcarcinoom en het plaveiselcelcarcinoom. Maar ook om goedaardige huidtumoren zoals moedervlekken (naevi) of atheroomcystes (talgkliercystes). Soms moeten goedaardige huidtumoren verwijderd worden om te voorkomen dat ze mogelijk alsnog kwaadaardig worden. Vaak ook gaat het verwijdering van goedaardige tumoren om esthetische redenen.