campus Sint-Augustinus - route 10
campus Sint-Vincentius - route 149
Je kan bij ons terecht voor de volgende aandoeningen:
Dit is een plotselinge achteruitgang van de nierwerking (in enkele uren, dagen of weken tijd). Dit kan gepaard gaan met een hoge bloeddruk en de neiging om vocht vast te houden, wat kan leiden tot kortademigheid, benauwdheid of vochtophoping onder de huid. Soms gaat dit ook gepaard met een verminderde urineproductie of met een verstoring van de zouten in het bloed.
Chronische nierinsufficiëntie betekent dat de nierfunctie gedurende langere tijd minder goed is en dat er blijvende schade is aan het nierweefsel. De nieren hebben een grote reservecapaciteit. Dus pas wanneer de nieren ruwweg minder dan 50 % werken ontstaan er klachten zoals vermoeidheid, verminderde eetlust, misselijkheid, spierkrampen of jeuk. Valt de nierwerking voor meer dan 90 % uit, dan is vaak een nierfunctie-vervangende therapie (dialyse,…) of niertransplantatie nodig.
Veelvoorkomende complicaties van nierziekten zijn: hoge bloeddruk, bloedarmoede, stollingsstoornissen, een verhoogd risico op hart- en vaatziekten, polyneuropathie (vaak met een brandend gevoel in voeten/onderbenen), seksuele problemen, verminderde weerstand tegen infecties, verhoogd risico op breuken of psychische stoornissen.
Het doel van een behandeling is om de achteruitgang van de nierfunctie zoveel mogelijk te vertragen of te stoppen en ook om de complicaties te voorkomen.
Mensen met cystenieren hebben een relatief zeldzame erfelijke nierziekte, waarbij er in de nieren in de loop der jaren vochtblazen ontstaan. Die blazen worden geleidelijk aan groter. De nierfunctie gaat vaak ook geleidelijk achteruit.
Deze term wordt gebruikt voor nierlijden dat het gevolg is van diabetes (suikerziekte). Dit is meestal te herkennen aan de aanwezigheid van micro-eiwitten in de urine (microalbumine) en in een latere fase door het verschijnen van meer eiwitten in de urine en achteruitgang van de nierfunctie met permanente schade.
De meest frequente erfelijke nierziekten zijn het syndroom van Alport en cystenieren.
De aanwezigheid van bloed in de urine (op een moment buiten de menstruatie) wijst op een probleem van de nieren of lagere urinewegen en vraagt verder nazicht.
Er is een nauw verband tussen nieren en hoge bloeddruk: de nierziekte kan leiden tot hoge bloeddruk, en omgekeerd kan een langdurig te hoge bloeddruk nierschade veroorzaken.
Nierstenen worden gevormd wanneer bepaalde stoffen (calcium, fosfaten, oxalaat, urinezuur,…) in een te hoge concentratie aanwezig zijn in de urine. Deze stoffen vormen dan kristallen in de nieren, die last kunnen veroorzaken wanneer ze vast komen te zitten in de lagere urineweg (“nierkoliek” – hevige krampachtige pijnen in de nierstreek, waarbij je gaat rondlopen of kruipen omdat je niet kan stilzitten van de pijn). Soms wordt de steen spontaan uitgeplast, soms is een ingreep vereist. Door de steen of een fragment hiervan te analyseren en door deze stoffen te meten in urine en/of bloed, kunnen we maatregelen voorstellen om deze steenvorming in de toekomst te helpen voorkomen.
Als je nood hebt aan nierfunctie-vervangende therapie krijg je een nier van een overleden persoon of van een naaste. De operatie zelf en de opvolging in de eerste weken na de transplantatie gebeuren in een universitair transplantcentrum. Daarna volgt de behandelend nefroloog jou op in samenspraak met het transplantcentrum.
Eiwitverlies in de urine kan wijzen op een verhoogde doorlaatbaarheid van de nierfiltertjes (die normaal gezien het eiwitverlies moeten tegengaan). Dit is op te sporen door het onderzoeken van een ochtend urinestaal of door een 24-uurs urinecollectie. Er zijn ook goedaardige vormen van eiwitverlies (zoals bij stress, na sportinspanning bij infectie).
Urineweginfecties ontstaan wanneer bacteriën via de urineleider (plasbuis) in de blaas terechtkomen. Als deze infecties opstijgen naar de nieren spreekt men van een nierbekkenontsteking. Zo’n infectie gaat vaak gepaard met hoge koorts en soms krampen in de zij.
Voor, tijdens of kort na de zwangerschap ontstaan er soms problemen met de nieren of de bloeddruk. De nefroloog volgt dit op, samen met de behandelende gynaecoloog.