Ziekten en symptomen: Ziekte van Waldenström

De ziekte van Waldenström is één van de beenmergkankers. Het is een kanker van bepaalde witte bloedcellen in het beenmerg: de lymfo-plasmacellen. Dit zijn afweercellen van ons lichaam. Bij de ziekte van Waldenström groeien en delen de kwaadaardige kankercellen zich op meerdere plekken in het beenmerg.

Voorkomen

Jaarlijks krijgen bijna 100 mensen in België de ziekte van Waldenström. Het is een zeldzame en bijzondere vorm van beenmergkanker. Het kenmerk van deze kankercellen is dat ze een “M-proteïne” maken. Dit M-proteïne kun je in het bloed meten. Sommige patiënten hebben een voorstadium van de ziekte van Waldenström (“IgM-MGUS”) waarbij er geen klachten zijn. Er zijn ook patiënten die bij dit voorstadium wel al klachten.

 

Symptomen

De meest voorkomende klachten bij de ziekte van Waldenström zijn:

  • moeheid en bloedarmoede;
  • nachtzweten;
  • bloedingen;
  • vergrote milt en/of lymfeklieren;
  • pijn en tintelingen aan de voeten zijn voorkomende klachten.
Laboratorium voor pathologische anatomie

Onderzoek en diagnose

Lichamelijk onderzoek

Er zal altijd een algemeen lichamelijk onderzoek worden verricht. Speciale aandacht is er voor mogelijke vergrote lymfeklieren, de grootte van lever en milt, bloedingen, huidproblemen, gevoelsstoornissen en tekenen van infecties.

 

Aanvullend onderzoek

  • Naast een algemeen bloedonderzoek wordt er speciaal gelet op bloedarmoede, stollingsstoornissen en de stroperigheid (hyperviscositeit van het bloed). De kankerplasmacellen maken een IgM type afweerstof aan. Deze afweerstof kan in het bloed worden gemeten met speciale testen en heet “M-proteïne”. Behalve in het bloed kan een onderdeel van het M-proteïne soms ook in de urine gevonden worden.
  • Bij een beenmergpunctie kunnen de kwaadaardige cellen in het beenmerg aangetoond en geteld worden en specifieke kenmerken in hun chromosomen en DNA worden opgespoord.
  • Met behulp van een CT-scan of een echografie kunnen we in het lichaam kijken naar mogelijk vergrote lymfeklieren en naar de afmetingen van de milt.

 

Behandeling

Omdat de ziekte van Waldenström niet kan genezen, wordt er alleen behandeld als er klachten zijn. Er zijn meerdere behandelingen na elkaar mogelijk. De behandeling bestaat uit chemotherapie en immunotherapie. De meeste patiënten krijgen chemotherapie als infuus of tabletten gecombineerd met immuuntherapie met het medicijn Rituximab. Dit is een antistof die als infuus wordt gegeven en alleen B-lymfocyten doodt. Bij sommige jonge patiënten met een snel recidief van de ziekte wordt een stamceltransplantatie gegeven.

Omdat ook het voorstadium MGUS soms al klachten kan geven wordt in die gevallen ook voor dit ziektebeeld behandeling met chemo- en/of immuuntherapie gegeven.

 

Vooruitzichten

De ziekte kan niet genezen maar groeit bij de meeste patiënten traag. Daardoor is de levensverwachting meer dan 10 jaar.