Veelvoorkomende klachten of aandoeningen waarvoor je terechtkunt bij onze afdeling zijn:
De galblaas is een klein peervormig orgaan dat onder de lever ligt, rechts boven in de buik. De galblaas is door gangetjes verbonden met de lever en met het eerste deel van de dunne darm (de twaalfvingerige darm).
De meest voorkomende aandoening van de galblaas is de vorming van galstenen. Meestal zijn galstenen onschuldig en veroorzaken ze geen klachten. Een gevolg van galstenen die vast blijven zitten zijn galkolieken. Dat zorgt voor zeer hevige pijn, vooral in de bovenbuik: het lichaam probeert de stenen zelf te verwijderen door de spieren van de galwegen en galblaas samen te trekken. De pijn komt in golven en dwingt je om te bewegen. De pijn stopt wanneer de galsteen de galwegen heeft verlaten of als de galblaas te uitgeput is. Verdwijnen de stenen niet vanzelf, dan is een operatie noodzakelijk.
Zijn de galwegen afgesloten door galstenen, dan kan er daar of in de galblaas ook een infectie ontstaan. Dan heb je behalve buikpijn ook koorts, en krijgen de huid en het wit van de ogen soms een gele kleur. Snel medisch ingrijpen is dan noodzakelijk. Ouderen hebben soms nauwelijks pijn, waardoor de diagnose moeilijker te stellen is.
Een buikwandbreuk is een opening of verzwakking in de buikwand. Dit kan het gevolg zijn van aangeboren factoren of van een uitgerekte buikwand door bijvoorbeeld de toename van lichaamsgewicht, veel hoesten, persen of door vaak zwaar te tillen. Het is mogelijk dat een gedeelte van de buikinhoud zich verplaatst naar de uitstulping. Bij verhoging van de druk in de buik (door te hoesten, staan of persen) kan er steeds meer buikinhoud in de uitstulping terechtkomen.
Bij een liesbreuk gaat het om een uitstulping in de liesstreek. Zo’n liesbreuk verdwijnt nooit vanzelf en kan groter worden waardoor ook de klachten verergeren.
Enkel ernstige of morbide obesitas komt in aanmerking voor maagverkleiningsingrepen. Je kan hiervoor terecht bij onze obesitaskliniek.
Er zijn twee types van aambeien: inwendige en uitwendige aambeien. Inwendige aambeien worden volledig overdekt door slijmvlies en zijn niet gevoelig voor aanraking, pijn, uitrekking of temperatuur: het zijn kussentjes van een sponsachtig netwerk van bloedvaatjes.Aambeien zijn dus gezwollen bloedvaatjes, vergelijkbaar met spataders, maar dan op een meer vervelende plaats.
De uitwendige aambeien daarentegen, worden bedekt door huid en zijn wel heel gevoelig. Overigens zijn niet alle bloedingen uit de anus het gevolg van aambeien. Ook als je zeker weet dat je aambeien hebt, kan dat bloeden toch door iets anders veroorzaakt worden. Daarom moet je arts in geval van bloedingen altijd vaststellen waardoor deze bloedingen ontstaan.
Een anale fissuur of “kloof” is een klein en oppervlakkig scheurtje van het anale kanaal. Dit geeft pijn en dikwijls bloedverlies. Het verloopt in de lengterichting en is meestal gelegen op de middellijn, voor – of achterkant van de aars. Fissuren komen veel voor. Dikwijls worden ze verward met andere oorzaken van bloedverlies of pijn, zoals aambeien.
De typische symptomen van een anale fissuur zijn een scherpe pijn tijdens of na de defecatie (stoelgang maken) en bloedverlies. De patiënt vermijdt dat gezien het hevige pijn veroorzaakt. Hierdoor wordt de stoelgang nog harder, en neemt de pijn nog toe. De klachten zijn zeer typisch voor de aandoening.
Bij het klinisch onderzoek wordt de aars geïnspecteerd en dient de aars wat gespreid te worden om de kloof te ontdekken. Waarom een kloofje ontstaat, is niet geheel duidelijk, maar de verhoogde spanning op de sluitspier en de daardoor gestoorde bloedsvoorziening, lijken een rol te spelen. Trauma is de hoofdoorzaak: alles dat het anale kanaal kan kwetsen of irriteren kan een kloof of fissuur veroorzaken. Evacuatie van harde droge stoelgang mag dan ook als de hoofdoorzaak worden aanzien. Andere oorzaken zijn diarree of inflammatoire darmaandoeningen.
Een anale fissuur kan plots ontstaan of chronisch verlopen. Chronisch wil zeggen: reeds lang aanwezig of terugkerend. Chronische fissuren hebben dikwijls aan de buitenkant van het anale kanaal een huidaanhangsel, nauw aansluitend aan het scheurtje van het anale kanaal. We noemen dit de “skintag”.
Een anaal abces is een gloeiende, pijnlijke zwelling, gevuld met etter dichtbij de aars of endeldarm. Zitten wordt hierdoor nagenoeg onmogelijk. Net aan de binnenkant van de aars bevinden zich er kleine klieren (anale klieren). Wanneer deze klieren afgesloten raken, kunnen deze geïnfecteerd raken en op die manier oorzaak zijn van het ontstaan van een abces.
Een fistel is een smalle tunnel die zich onder de huid vormt, of soms doorheen de sluitspier, en die de ontstoken anaal klier verbindt met de huid van het zitvlak. Een abces is de acute vorm en de fistel de chronische vorm van éénzelfde probleem.
Gewoonlijk herkent men een abces aan de symptomen van pijn en zwelling rondom de aars. Deze patiënten hebben meestal ook last van vermoeidheid, koorts of rillingen. Symptomen van een fistel zijn meestal huidirritatie rondom de aars en lokale verontreiniging (drainage van etter).